معناى رضا به قضاى الهى

اينجاست كه معناى مصلحت و رضا به قضاى الهى روشن مى‏شود.

اگر حادثه‏اى پيش بيايد و خداى متعال جلوى اين حادثه را نگيرد-كه‏معناى جلوى حادثه را نگرفتن اين است كه به اذن اوست و اگر مصلحت‏اقتضا مى‏كرد جلوى حادثه را مى‏گرفت-معلوم مى‏شود كه مصلحت كلى‏اقتضا نمى‏كرده است كه خداوند جلوى آن را بگيرد. اگر انسان ايمان به اين‏حقيقت داشته باشد،به دنبالش‏«خلق توحيدى‏»پيدا مى‏شود;يعنى بعد ازآن كه حادثه‏اى واقع شد در انسان حالت رضا پيدا مى‏شود،مى‏گويد لا بدمصلحت‏بوده است، اگر مصلحت نبود خداى متعال جلوى آن رامى‏گرفت.حال كه خدا جلوى اين حادثه را نگرفته است پس مصلحتى‏هست و لو اين كه من آن مصلحت را ندانم.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: